Τάδε έφη Ζαρατούστρα 8001

O προφήτης Ζαρατούστρα κατέβηκε για λίγο απο το βουνό και έσκυψε να πιεί νερό απο την πηγή.

"Παράξενο," σκέφτηκε, "πόσο σοφά τα σκέφτηκε όλα ο Πλάστης."

Παραδίπλα είδε ένα παγώνι που έκραζε "εγώ-εγώ-εγώ" για να διακυρήξει "να μαι, ήρθα," να τρομάξει τα άλλα ζώα, να επιβληθεί πρώτα στον εαυτό του, να κρυφτεί πίσω απο το πολύχρωμο πέπλο του που όσο εντυπωσιακό και περισπούδαστο μοιάζει τόσο απο πίσω κρύβει ένα πελώριο κενό.

Πιο κάτω είδε έναν σκατζόχοιρο με απλωμένα τεράστια αγκάθια, όλη του η ύπαρξη μοιάζει μια τεράστια πανωπλία που τον προστατεύει απο κάθε τι, που την σέρνει και τον αιχμαλωτίζει. Έτσι κυκλοφορεί μόνο σε σκοτεινές γωνιές, κυνηγώντας φίδια, ζει κι αυτός την ζωή του ερπετού.

Παραδίπλα είδε ένα μικρό πράσινο βατράχι. "Η χαρά της ζωής," σκέφτηκε, καθώς το καμάρωνε να χοροπηδάει γελαστό απο κλωνάρι σε κλωνάρι αψηφώντας κάθε κίνδυνο παίζοντας με τον ήλιο, το γρασίδι, το νερό... μέχρι που το βατράχι γλύστρησε και το κατάπιε ο ορμητικός χείμαρος που άφριζε απο κάτω.

Ο Ζαρατούστρα συνέχισε τη διαδρομή του σκεφτικός.

(η σειρά των απομνημονευμάτων του Ζαρατούστρα αποτελεί φτηνή απομίμηση της Περσεφόνης που μπορείτε να δείτε εδώ)